| W Galerii Atelier 2 nowy rok szkolny inaugurujemy wystawą obrazów Ireny Natanek, która jest absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu o kierunku Ceramika Artystyczna. Wyższe wykształcenie zdobyła na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie na Wydziale Pedagogiki Specjalnej. Zatem jej ścieżka zawodowa potoczyła się w kierunku pedagogicznym, jednak pędzli i palety nie odłożyła, bo sztuka, a szczególnie malarstwo zawsze pozostawało jej pasją i źródłem emocjonalnego pobudzenia. W latach 2017- 2019 była członkiem Stowarzyszenia „Centrum B7” propagującego kulturę i sztukę Krakowa, brała udział w licznych wystawach i konkursach, poszukując własnego stylu i szlifując swój warsztat. |
Malarskie zainteresowanie Ireny Natanek kieruje się w stronę portretu. Każdy twórca wybiera dla siebie z ogromu rzeczy i zjawisk, które go otaczają, jakiś fragment, cząstkę, a często nawet i ją ogranicza. Podobnie jest w przypadku Pani Ireny, bo szczególnie upodobała sobie wizerunki kobiet. Jest to widzenie szczególne i bardzo osobiste. Przede wszystkim do głosu dochodzi siła koloru, jaskrawy i soczysty ton, położony pewnie i z rozmachem. Z pewnością artystce chodzi nie tylko o fizyczną dosłowność, ale o szerszy kontekst i typ inspiracji. Jej malarstwo wynika z realistycznego oglądu świata, ale jej zasadniczą siłą jest metaforyczne uogólnienie. W obrazach sporo jest popkulturowych odniesień, ale nie są one tylko barwnym ozdobnikiem mającym tworzyć nic nieznaczący, dowcipny kontekst, umilający beztroski odbiór. Symbolika zawarta w rekwizytach lub wizerunkach zwierząt tworzy nową jakość daleką od medialnych matryc lub kulturowych schematów, jak choćby postać młodej dziewczyny ubranej w ludowy strój ale z założoną na głowę bejsbolówką. Zaś powtarzający się motyw myszki miki zaskakuje solidną dawką surrealistycznej melancholii.
Wielką zaletą malarstwa Ireny Natanek jest także naturalność i spontaniczność gestu, to co nazywa się stylistyką, pismem malarskim lub osobistym piętnem. Przy jednoczesnej wnikliwości obserwacji najdrobniejszych szczegółów, nie są to analityczne, składane w twardą całość na zimno hiperrealistyczne obrazy, bądź te, nazywane przez znawców z branży „wylizanym realizmem”. Irena Natanek stwarza, kreuje i maluje z wielką swobodą jakby od początku miała pomysł na rozwinięcie obrazu i do końca konsekwentnie go realizowała. Nie ma tu miejsca na tłumienie siły witalnej, siły popędu i radości malowania. Malarka porzuca liryczne drżenia i ostrożne spekulacje kolorystyczne, by wydobyć na płótnach z portretowanych kobiet pyszną ornamentykę i ich zmysłową siłę.
Irena Natanek wymyka się przy tym jednoznacznym ocenom i zaszufladkowaniu. Czy jest osobą, która w sztuce szuka ukojenia i radosnej kontemplacji, czy też kieruje nią potrzeba utrwalania zjawisk społecznych? Czy kobiecość, młodość stają się pretekstem estetycznym, czy raczej spojrzeniem na człowieka uwikłanego w swoje środowisko? Czy natura jest dla niej źródłem relaksu i rodzajem ucieczki od szarej, codziennej rzeczywistości czy subtelną grą z widzem, nienawykłego do artystycznych prowokacji? Zapraszamy zatem wszystkich chętnych na tę ekspozycję, by dokładniej przyjrzeć się specyficznej morfologii obrazów i w atmosferze galerii spróbować odpowiedzieć sobie na powyższe pytania.
Michał Baca
