To ostatnia wspólna wystawa uczestników zajęć SCKM, na której można zobaczyć prace niemal wszystkich pracowni sztuk wizualnych działających w tej przestrzeni. Ekspozycja stanowi zatem zapis pewnego cyklu – zamykającego się etapu, w którym splatają się różne języki artystyczne, metody i media. Wśród prezentowanych prac znajdują się realizacje powstałe pod okiem Beaty Sarapaty, Violetty Chmielewskiej, Małgorzaty Flisek, Doroty Kozłowskiej-Buczek, Mateusza Okońskiego i Michała Bacy.

Co dalej? To pytanie pozostaje otwarte. W kolejnych edycjach galeria skupi się na bardziej wyrazistych narracjach, w których każda wystawa będzie precyzyjnie konstruowaną opowieścią – tworzonymi we współpracy z kuratorem indywidualnymi prezentacjami poszczególnych pracowni. Mniejsze formaty, większa intensywność – świadome konstruowanie przestrzeni dialogu między dziełem a widzem.

Rewolucje nie są więc zamknięciem, lecz początkiem. To moment przejścia – intensywny, nieoczywisty i pełen napięcia. To przestrzeń, w której można jeszcze raz spojrzeć na dotychczasowy dorobek, zanim przejdziemy dalej – ku nowemu, nieznanemu, ale już zapowiadającemu swoją obecność.