W tym niezwykłym i trudnym dla wszystkich roku, a dla tancerzy, choreografów i nauczycieli tańca niewątpliwie - piękne słowa otuchy kieruje do nas Gregory Vuyani Maqoma. Założyciel i dyrektor artystyczny The Vuyani Dance Theater - zespołu powstałego w 1999 roku i do dziś działającego na terenie RPA.

W swoim orędziu, Gregory Maqoma przypomina nam, że taniec jest wolnością, pomaga nam stawić czoła codzienności nadając życiu sens. W czasach, kiedy ludzkość i człowieczeństwo zostało poddane tak ogromnej próbie, nasz taniec jest jeszcze bardziej potrzebny i jeszcze bardziej musi poruszać serca i dusze. 

Orędzie z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca 2020.
Autorem tegorocznego orędzia jest Gregory Vuyani Maqoma, tancerz, aktor, choreograf i pedagog z Republiki Południowej Afryki.

Niedawno udzielałem wywiadu, który sprowokował mnie, żeby głęboko zastanowić się nad tym, czym jest dla mnie taniec. By odpowiedzieć na to pytanie, musiałem się przyjrzeć swojej tanecznej ścieżce i zdałem sobie sprawę, że taniec wiąże się dla mnie przede wszystkim z celowością i sensem. Każdy dzień jest nowym wyzwaniem, któremu trzeba stawić czoła, ja zaś staram się nadawać sens otaczającemu mnie światu właśnie poprzez taniec.

Współczesność, którą najtrafniej określić można mianem epoki posthumanistycznej, zalewa nas niezmierzoną falą niewyobrażalnych tragedii. Dlatego bardziej niż kiedykolwiek powinniśmy nadawać naszemu tańcowi sens i cel, by udowodnić światu, że ludzkość i człowieczeństwo nadal istnieją. Głęboki sens i empatia muszą dzisiaj zwyciężyć z opanowującymi świat siłami rozpadu, które zmieniają go w zdegradowany, dystopijny krajobraz. To właśnie sens i empatia dały początek procesowi przemiany, w której powszechna żałoba zwyciężyła nad rozpaczą spowodowaną przez nieustanne wdzieranie się w nasze życia brutalnej i bezwzględnej realności śmierci, wykluczenia i ubóstwa. Nasz taniec powinien stać się wyraźnym sygnałem dla światowych przywódców i dla tych, którym powierzono zadanie ochrony i poprawy warunków ludzkiego życia, że jesteśmy armią wściekłych myślicieli, a naszym celem jest stopniowa zmiana świata na lepsze. Taniec to wolność, a my, odkrywając ją dla siebie, musimy także uwolnić tych, którzy tkwią w niewoli w różnych zakątkach świata. Taniec sam w sobie nie jest polityczny, ale staje się polityczny, ponieważ jego tkanka to relacje międzyludzkie. Daje mu to możliwość reagowania na zaistniałe okoliczności poprzez próbę przywrócenia ludziom ich godności.

Gdy tańczymy, a nasze ciała kłębią się i splatają w przestrzeni, stajemy się siłą jednoczącą serca, dotykającą dusz i przynoszącą uzdrowienie, które jest nam tak bardzo potrzebne. Naszym celem jest wspólne bycie w tym niezależnym, niezwyciężonym i niepodzielnym tańcu hydry o wielu głowach. Jedyne, czego teraz potrzebujemy, to jeszcze więcej tańczyć!

Gregory Vuyani MAQOMA

• 28.04. (środa), godz. 17.30-18.30 | Prowadzenie: Marta Muck
  W ramach Międzynarodowego Dnia Tańca zapraszamy wszystkich chętnych do uczestniczenia w lekcji baletu (barre au sol) online na zoomie  - lekcja będzie skierowana do osób powyżej 14 roku życia, poziom open. Obowiązują zapisy poprzez wydarzenia na FB
  
  
• 11 maja 2020 w ramach Sceny Tańca Współczesnego miała miejsce premiera spektaklu "Nim zapomnę..." Świętując wspólnie Dzień Tańca zachęcamy do przywołania tego wyjątkowego wieczoru - zarówno dla twórców zaangażowanych w spektakli i dla widzów zgormadzonych w SCKM. Jeśli nie mieliście możliwości bycia tam razem z nami obejrzyjcie spektakl online.
  
  

"Nim zapomnę…”
Beztroskie, radosne, wypełnione zabawą i czasem spędzonym z bliskimi i z samym sobą - DZIECIŃSTWO, mija względnie szybko… Potem dorastamy. Idziemy do celu, pozornie szczęśliwi, nieustannie gdzieś spieszymy. Idziemy przed siebie, jak wszyscy, skoncentrowani na sobie, na swoim wyglądzie. Idziemy do tego samego celu - po sukces, dobre oceny, dobrą pracę, awans, osiągnięcia materialno-zawodowe. Przestajemy słuchać siebie samych, wciąż brak nam na wszystko czasu, zmęczeni lub zagubieni, bezrefleksyjnie podążamy za innymi, w tłumie, gdzie czas jest na wagę złota, a jednostka nie ma znaczenia. Jak najszybciej, jak najwięcej, jak najlepiej… Aż przychodzi rutyna, zmęczenie, czasem rozczarowanie…
ALE!
Dzieciństwo nie mija bezpowrotnie. W każdym z nas wciąż tkwi głęboko zakorzeniona radość życia, chęć zatrzymania się, spotkania z drugą osobą i samym sobą! Nim zatracimy się w dorosłości, nim zapomnimy… wsłuchajmy się w siebie, odnajdźmy drzemiące w nas dziecko i powróćmy na chwilę na plac zabaw :)!

Koncept i reżyseria: Marta Mück
Choreografia: Marta Mück i zespół
Tańczą: Weronika Lekan, Anna Rubin, Teresa Kiełb, Monika Sepielak, Bianka Strzebońska, Anna Jaszczur, Natasza Murzyn, Natalia Radwańska, Marta Zębalska, Zuzanna Wołek i Agata Pałkus
Premiera: 11.05.2019 rok w ramach Sceny Tańca Współczesnego
Muzyka: Tarnation - Max Avery Lichtenstein, Iris - Mattias Barjed, Vengeance (Instrumental) - Zack Hemsey, Pass up - Recondite, Vaihtavirta - Pan Sonic, World to come Iv - David Lang, Maya Beiser, Sarajevo - Max Richter, Yalla Tnam Nada - Bachar Mar-Khalife, Golshhiften Farahani, Bloodflow - Grandbrothers